Wwft-misverstand over het aanwijzen van de ubo

De antiwitwaswetgeving is moeilijk, ook voor juristen. Zo zagen wij bij een groot advocatenkantoor een model-verklaring waarin staat dat iemand namens een cliënt moet verklaren wie de uiteindelijk belanghebbende (ubo) is. Eerst wordt gevraagd naar de ‘gewone’ ubo, bijvoorbeeld iemand die meer dan 25% van de aandelen houdt in een bv. Als deze er niet is, vraagt het formulier welke personen zijn ‘aangewezen’ als pseudo-ubo. Dat is een onjuiste vraag, want de pseudo-ubo wordt niet aangewezen. Dat zo’n aanwijzing mogelijk is, is een hardnekkig misverstand in Nederland.

Hoe werkt het?

Het systeem is als volgt:

1. Allereerst wordt er gekeken of er een echte ubo is bij een rechtspersoon.
2. Alleen als deze er niet is, zijn alle statutair bestuurders van de rechtspersoon ubo, zij woorden in het spraakgebruik ‘pseudo-ubo’s’ genoemd.

Voor alle duidelijkheid een voorbeeld:

• Stel er is een besloten vennootschap (bv) met zeven aandeelhouders, allen natuurlijke personen, A, B, C, D, E, F en G. Ieder van hen houdt eenzevende deel van de aandelen.
• Alleen A en B zijn statutair bestuurder van de bv.

Op grond van de antiwitwaswetgeving is iemand die een aandelenbelang van meer dan 25% in de bv heeft ubo van die bv. In dit voorbeeld is dat bij niemand het geval. Mogelijk dat gezegd kan worden dat A en B een bijzondere positie hebben, omdat ze zowel aandelen hebben als statutair bestuurder zijn, maar in ieder geval zijn A en B pseudo-ubo.

Europese regelgeving

De regels over ubo en pseudo-ubo zijn gebaseerd op Europese regelgeving die door Nederland geïmplementeerd moest worden. Doel van de regelgeving is om criminaliteit te bestrijden, waaraan het vaststellen van de ubo zou bijdragen. Welk nut het heeft om statutair bestuurders als ubo te bestempelen, is nog nooit toegelicht.

Advies over ubo, ubo-register en Wwft is verkrijgbaar bij Ellen Timmer, Xander Alders (Wwft) en Elif Barioglu (ubo / ubo-register). U kunt ook een e-mail sturen naar info@pellicaan.nl.