De eerste jaren na de invoering van de Wet werk en zekerheid waren de toegekende billijke vergoedingen door ernstig verwijtbaar handelen van de werkgever relatief laag. Die trend is de laatste tijd duidelijk aan het veranderen.

Hoogste billijke vergoeding ooit

Tot op heden bedroeg de hoogste billijke vergoeding € 628.000, toegewezen door Rechtbank Noord-Holland op 24 april 2018. Rechtbank Midden-Nederland kende echter onlangs in een beschikking van 14 maart 2019 aan de voormalige Creative Director van Talpa een vergoeding toe van € 1.026.449,08 bruto.

Een en ander kan vooral worden verklaard door de bonusregeling, waarop de werknemer recht had. De Creative Director had in het kader van de overname van Talpa Media door het Britse ITV aanspraak op een royale bonusregeling, waarbij hij verspreid over vijf termijnen grofweg een bedrag van € 3,8 miljoen zou krijgen uitgekeerd. De enige voorwaarde voor de bonus was dat hij in dienst zou blijven. Dat liep dus helaas anders.

Achtergrond

De Creative Director kreeg het aan de stok met mediamagnaat John de Mol. Halverwege mei 2017 krijg hij te horen dat hij niet goed functioneerde en dat zijn prestaties een “slappe hap” waren. In november 2017 besloot De Mol dat de Creative Director vanwege zijn vermeende disfunctioneren geen recht had op het tweede deel van zijn bonus en stelde de directeur bovendien op non-actief. In een eerste kort geding werd Talpa veroordeeld de directeur weer tot het werk toe te laten. In een tweede kort geding werd Talpa veroordeeld tot betaling van de tweede termijn van de bonus. De Mol liet het hier niet bij zitten. In hoger beroep van de beide kort geding uitspraken ving hij echter opnieuw bot.

Gezien het slepende conflict dient de advocaat van De Mol begin dit jaar een ontbindingsverzoek in wegens een verstoorde arbeidsverhouding (ex artikel 7:669 lid 3 sub g BW, danwel andere gronden (ex artikel 7:669 lid 3 sub h BW).

De rechter ontbindt nu de arbeidsovereenkomst op grond van een verstoorde arbeidsverhouding en kent een transitievergoeding toe van ‘slechts’ € 42.469,76 bruto. Daarnaast krijgt de Creative Director dus een billijke vergoeding van meer dan € 1 miljoen.

De reden daarvoor is als volgt. Talpa had, in het voorjaar van 2017, toen de eerste kritiek werd uitgesproken, een adequaat verbetertraject moeten aanbieden. In plaats daarvan heeft zij de directeur geschorst, met alle gevolgen van dien. Zij heeft hem daarmee de kans ontnomen zich te rehabiliteren. Dit alles maakt dat de werkgever ernstig verwijtbaar heeft gehandeld.

Hoogte billijke vergoeding

Over de hoogte van de toe te kennen billijke vergoeding overweegt de kantonrechter het volgende:

"De billijke vergoeding moet – naar haar aard – in relatie staan tot het ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever. Bij het bepalen van de omvang van de billijke vergoeding komt het verder aan op een beoordeling van alle omstandigheden van het geval (zie: HR 30 juni 2017, ECLI:NL:HR:2017:1187 (New Hairstyle). Ook met de gevolgen van het ontslag kan rekening worden gehouden, voor zover die gevolgen zijn toe te rekenen aan het verwijt dat de werkgever kan worden gemaakt. Bij het vaststellen van de billijke vergoeding gaat het er uiteindelijk om dat de werknemer wordt gecompenseerd voor het ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever, maar de billijke vergoeding heeft geen specifiek punitief karakter."

Dit zou betekenen dat concreet moet worden aangesloten bij het inkomensverlies van de Creative Director. Hij zou nog aanspraak hebben op een bonusregeling van ruim € 2 miljoen. Indien een succesvol verbetertraject zou zijn doorlopen, had de Creative Director daarop aanspraak kunnen maken, naast zijn salaris.

Er waren in deze procedure echter ook nogal wat aanwijzingen dat de directeur het bij veel medewerkers van Talpa, van hoog tot laag, zodanig had verbruid dat hij veel gedragsveranderingen had moeten doorvoeren, om weer draagvlak te krijgen. Om die reden schatte de kantonrechter het slagen van een verbetertraject in op 50%, waardoor de billijke vergoeding op de helft van de gestelde schade werd gesteld.

Nefalit-arrest

Opvallend is dat de kantonrechter aansluiting zocht bij het zogenaamde Nefalit-arrest, dat gaat over de zorgverplichting die de werkgever voor zijn werknemers heeft op grond van artikel 7:658 BW. De regel uit het hiervoor genoemde arrest – ook wel aangeduid als 'proportionele aansprakelijkheid' – is bedoeld voor gevallen waarin niet kan worden vastgesteld of de schade is veroorzaakt door een normschending (onrechtmatig handelen of toerekenbare tekortkoming) van de aansprakelijk gestelde persoon of van iemand voor wie hij aansprakelijk is, dan wel door een oorzaak die voor risico van de benadeelde zelf komt (of door een combinatie van beide oorzaken), en waarin de kans dat de schade door de normschending is veroorzaakt niet zeer klein noch zeer groot is.